Roadtrip West-Canada 2019

Toen we een nieuwe reis boekten voor 2019, wisten we niet onmiddellijk wat de bestemming zou worden. We hadden zowat alles gedaan in Noord Amerika wat op ons verlanglijstje stond. Florida, het Zuidwesten, Noordwesten, Alaska, West Canada, Pacific coast, NYC en Washington en de Mid West rond Denver. We hebben zeker nog niet alle staten in de USA of provincies van Canada gedaan, maar de grote natuurparken hebben al de revue gepasseerd. Lang twijfelden we om nieuwe continenten op te zoeken en een vakantie te plannen in Nieuw Zeeland of Patagonië. Maar tegelijk was er een drang om terug te gaan naar die prachtige mountains van West Canada. Waar we in 2016 onze mooiste hikes deden. Op 6 september landen we aldus in Calgary. Voor de eerste keer hadden we een “one way” geboekt. (waarbij we San Francisco – LA even buiten beschouwing laten, omdat dit toch wel meer als een rondje geldt). De bedoeling was om onze tijd te nemen en op drie weken te rijden naar Vancouver, waarbij we een volledig

Zondag 29 september – maandag 30 september Om 8u worden we wakker met alweer een stralende zon. Na nog een rekensom met inclusief de nieuwe muggenbeten, zit ik aan 58 beten op mijn twee benen! Wederom ben ik dus een paar keer wakker geworden van de jeuk, maar al bij al hebben we nog goed geslapen in onze tiny cottage. We eten een lekker ontbijt dat de eigenares voor ons heeft voorzien. Dit zijn ontbijtgranen, lekkere zelfgemaakte muffins, yoghurt en verse koffie. De koffie drinken we buiten leeg aan onze cottage bij het kleine beekje. We moeten slechts vanaf 12u uitchecken en we brengen de laatste spullen in onze grote koffers. Ondertussen maken we nog een leuke babbel met de eigenares en begroet haar hond ons nog even. Ze heeft bovendien nog twee katten, maar die blijven binnen omwille van de coyotes. Om 11u30 zeggen we vaarwel tegen onze laatste bestemming van de reis. Bovendien hebben we ondertussen nog bericht gehad van KLM dat onze vlucht al 1,5 uur

Zaterdag 28 september Net voor 7u30 worden we wakker met een mooie zonsopgang.

Vrijdag 27 september Net voor 8u kom ik wakker, Tom zit reeds vanaf 6u30 bezig met mails en dergelijke inzake de begrafenis en met de familie te praten. Ik maak alvast een ontbijt klaar, roereitjes, fruit, yoghurt en koffie. We eten ons ontbijt buiten op het dakterras op. Het zonnetje schijnt wederom volop zoals nooit tevoren.

Donderdag 26 september In Loving Memory of A.D.  “Sadly missed along life’s way, quietly remembered every day… No longer in our life to share, but in our hearts, you’re always there.” Net na middernacht krijgen we het zeer slechte nieuws dat Tom zijn papa overleden is aan de bijna drie jaar durende kanker. Nog tot kort kon hij nog altijd eten, maar ineens op een razend snel tempo is hij overleden. Al snel bellen we naar de Assistance wat onze mogelijkheden zijn. Het geplande vertrek is voor zondag, kunnen we nog een vlucht vroeger nemen of niet? Om morgen nog te vertrekken is onbegonnen werk, want aangezien we op Vancouver Island zitten, dienen we nog de ferry te nemen ook. De vlucht van vrijdag zit reeds vol, dus ten vroegste zaterdag is mogelijk. We weten niet goed wat te doen, maar de familie verstaat dat we het niet meer zien zitten om de vlucht van donderdag te halen. Rond 3u middernacht gaan we slapen, want Assistance gaat ons om 6u30 bellen voor verdere bij

Woensdag 25 september Rond 4u schiet ik ineens wakker door enorme jeuk op mijn benen. Mijn benen staan vol met muggenbeten. De frigo maakt enorm veel lawaai en kan de slaap nog moeilijk vatten. Na bijna een uur wakker te liggen, val ik uiteindelijk weer in slaap. Net voor 8u worden we wakker en ontbijten we nog in onze cabin. We bellen nog even naar het thuisfront, want het gaat minder goed met een familielid. Daarna verlaten we onze cabin.

Dinsdag 24 september Pas om 7u50 word ik wakker. We hadden de wekker vergeten te zetten, maar op zich hebben we ons nu niet zo veel overslapen. Ik maak verse koffie en het ontbijt klaar. Lekkere bagels met een beetje boter erop. Na ons ontbijt rijden we eerst nog naar de plek, waar we gisteren gezocht hebben achter de zeeleeuwen. Wat een verschil met het weer ten opzichte van gisteren, alles lijkt zo rustig nu.

Maandag 23 september Om 7u50 worden we wakker door het getik op het dak. We ontbijten op het gemak met vers fruit, yoghurt en een heerlijke chocoladekoek. Aangezien het vandaag heel veel gaat regenen, typ ik nog wat de blog. Pas rond 11u vertrekken we naar het Visitor Center van Pacific Rim National Park.

Zondag 22 september Om 6u30 loopt de wekker af en 10 minuten later staan we op. We kleden ons om en een half uurtje later zitten we reeds in de auto. Het is enorm aan het regenen. Wat een weertje zeg! Vandaag moeten we de ferry van 8u45 nemen naar Vancouver Island. We moeten er zeker een half uur voordien zijn, zodat onze reservatie nog geldig is. Wie wil er nu met dit weer naar Vancouver Island gaan. Eens we aankomen bij de Ferry Terminal is het best wel druk. Heel druk zelfs!

Zaterdag 21 september Rond 8u word ik wakker en voelt mijn nek nu toch al wat beter aan. Tom is nog moe en blijft nog wat liggen in bed, terwijl ik nog een dag van de blog online post. Vandaag doen we het een beetje rustiger aan. We eten ons fruit op als ontbijt en Tom haalt een koffie in de lobby van het hotel. Ik post de blog en net voor 11u checken we uit het hotel. Er staan meerdere mensen aan de balie, dus we moeten nog even wachten. Als het aan ons is, vraagt Tom of het ok is om de auto nog even te laten staan in de parkeergarage. Dit mag en zo kunnen we gemakkelijk in het centrum van Whistler rondwandelen.

Vrijdag 20 september De dag begint zeer vroeg voor ons. Om 5u45 loopt de wekker reeds af. Ik sta meteen op en ga mij klaar maken in de gedeelde badkamer van de B&B. Daarna maakt Tom hem klaar en om 6u20 staan we reeds buiten aan de auto. Michael Jackson zit terug op zijn plekje en zeg hem een welgemeende vaarwel. Ozzy zit helaas nog binnen ☹ . Wat ga ik het hier missen, de diertjes, het prachtig huis en de omgeving. Met een gemengd gevoel verlaten we de B&B, richting Pemberton.  Op dit uur is het goed mogelijk dat we nog een zwarte beer kunnen spotten. En ja, eens we in de woonwijk rijden, zie ik een zwarte beer op iemand zijn tuin rondlopen. We stoppen en we zien hem gewoon een grote vuilnisbak omver duwen. Hij stond volledig recht en nam een vuilniszak mee en liep er meteen mee weg. Het was niet ideaal om een foto te nemen, omdat hij continue bewoog en het nog te donker was.

Donderdag 19 september Na een heerlijke nacht in ons goedkoopste motel van de hele reis, worden we rond 7u30 wakker. Al snel maken we ons klaar voor een nieuwe dag. De zon schijnt en er is weer blauwe lucht! Aan de overkant van onze kamer kunnen we ontbijten. Ik heb wel nog eens zin in een lekkere pancake! We bestellen ons ontbijt en ik krijg een fameuze lekkere pancake geserveerd! Heerlijk ontbijt en echt niet duur.

Woensdag 18 september We worden wakker rond 7u45 en staan om 8u op. We maken alles koffers klaar en eten ons ontbijt in de cabin op. Jammer dat we alweer weg moeten uit deze mooie cabin. Rond 9u checken we uit en bekijken voor een laatste keer het domein.

Dinsdag 17 september Om 6u30 gaat de wekker af. Moeizaam staan we op, maar om 7u zitten we al in de auto op weg naar Maligne Lake. Het is een eindje rijden langs de Maligne Lake Road, maar net na het voorbij rijden van Medecine Lake zien we een mannetjes eland verschijnen uit de bossen. Hij staat stil en we stoppen meteen de auto. Ik haal mijn camera boven en wil een foto nemen, maar hij loopt meteen naar de andere kant van de baan. Hiermee is de foto een beetje wazig, jammer. We rijden vervolgens weer verder en net aan Maligne Lake staat er een eland met haar jong. Tom zegt dat ik uit de auto moet, zodat ik op veilige afstand nog een foto kan nemen. Hij parkeert ondertussen de auto. Het is buiten ijskoud, zelfs nog aan het vriezen. Tegen dat ik dan eindelijk aan het meer ben gekomen, zijn de elanden al naar de andere kant gelopen. Ik zoek naar Tom, maar kan hem niet vinden. De mensen die al bij de elanden waren, lopen enorm dicht bij deze dieren. Eigenlijk moet je 100 meter

Maandag 16 september De wekker loopt af om 6u30 en een kleine 10 minuten later staan we op. We eten enkele muffins op als ontbijt en maken ons klaar voor een stevige wandeling. Om 7u30 zitten we in de auto en na nog geen twee minuten rijden, houden we halt voor een hele kudde wapitiherten. Ze staan midden op de baan en het mannetje (de baas), roept continue tegen zijn vrouwtjes.

Zondag 15 september Rond 7u30 sta ik op en maak mij meteen klaar voor een nieuwe dag. Deze nacht hebben we beiden niet zo goed geslapen. Ten eerste deden onze voeten veel te veel pijn en was het veel te warm gekomen in de hotelkamer. Gisteren was het koud, maar deze nacht hebben ze de verwarming aangezet. Om 8u gaan we ontbijten in het hotel en hebben nog net het laatste plekje in de ontbijtruimte. Er zijn croissants, broodjes, muffins, yoghurt, ontbijtgranen en je kan zelf een wafel maken. We laten het ons smaken, want buiten is het goed aan het regenen. Vandaag rijden we naar Jasper National Park via de Icefields Parkway. Voor wie een uitgebreide dagbeschrijving wilt lezen, verwijs ik graag naar onze blog van in het jaar 2016. We hadden tamelijk goed weer en hebben dan alle highlights op deze route bezocht. Vandaag stoppen we enkel voor hetgeen waar we zin in hebben. 😉 Er is wel een wandeling gepland, namelijk de Wilcox Pass Hike, maar met dit weertje zullen we nog moeten

Zaterdag 14 september Voor 6u gaat de wekker reeds af. Ik draai mij nog even om, maar algauw is het reeds 6u35. Verdorie, we geraken niet uit bed. Het is eveneens Tom zijn verjaardag en geef zijn verjaardagskaart en cadeautje af. Veel kan ik nooit inpakken en meesmokkelen zonder dat hij het ziet natuurlijk. We staan op en om 7u30 vertrekken we vanuit onze zeer leuke appartement. Een absolute aanrader! Ik zie de vriendelijke kat nog aan de deur zitten en zeg hem een welgemeende vaarwel. We rijden meteen door naar de parking van Moraine Lake. Van hieruit kunnen we kiezen uit twee wandelingen, Eiffel Lake hike of Paradise Valley Hike. We zien onderweg spectaculaire wolken langs de snelweg verschijnen.

Vrijdag 13 september Na een korte nacht staan we op om 6u40. Deze keer maak ik het ontbijt en verse koffie klaar. Wederom met eitjes, spek en worstjes. Om 7u50 zitten we alweer in de auto op weg naar onze tweede dag in Lake ‘O Hara. Vandaag geven ze enorm slecht weer uit, met een hele dag regen. Tom heeft er niet veel zin in voor vandaag, maar ik geloof dat het niet een hele dag zal regenen. Het is tenslotte vrijdag de 13de, mijn geluksdag! :) Aangekomen op de parking, staan er nog meer auto’s dan gisteren. Er staan nu zelfs twee bussen klaar. Ze vervoeren ook voeding voor in de lodge. Ook kampeerders gaan mee in een aparte bus. Onze bus zit nog minder vol dan gisteren. Zijn er dan zoveel mensen die op het laatste moment annuleren? Tip, die we dus geven, blijven proberen voor tickets. Zelfs op moment zelf, zou ik gewoon gaan kijken of je nog mee kan met de bus.

Donderdag 12 september Om 6u30 sta ik op, want vandaag gaan we naar Lake ‘O Hara in Yoho National Park. Tom is reeds om 6u opgestaan en de verse koffie staat al klaar. We ontbijten om 6u45 in het appartement met eitjes, spek en worstjes. Daarna maken we alles klaar voor een volledige wandeldag. Om 7u40 zitten we in de auto, op weg naar de parking om naar Lake ‘O Hara te gaan. Amai, er staan veel auto’s op de parking. Het is nog maar 8 uur in de ochtend eens we wandelen naar onze bus waarvoor we reeds in april tickets hebben gereserveerd.

Woensdag 11 september Na een nogal woelige nacht, worden we wakker door ons alarm van 6u30. Ben nog altijd enorm moe, hoewel we zo lang geslapen hebben. Het is te zeggen, dat ik niet zo goed vast heb geslapen. Het is wel een goed bed, maar toch heb ik heel de nacht liggen draaien en keren. Sorry, Tom! We staan op en ik post nog een dag van de blog online. Tom maakt een lekker ontbijt klaar met eitjes, spek, worstjes en verse koffie.

Dinsdag 10 september Om 6u30 loopt de wekker af. Ik typ de blog een beetje bij zodat ik niet meer dan een dag in achterstand kom. Het posten van dag 3 valt me zeer zwaar. Ik moet het toch van mij zien los te laten, er is niets meer aan te doen. Let it go! Na het posten van dag 3 op de blog, maken we ons klaar en checken uit het hotel. Eerst moeten we nog grote inkopen doen bij de Safeway. We rijden namelijk door tot aan Field, een zeer klein dorpje met geen mogelijkheid tot het kopen van voeding. Ze hebben er wel een restaurantje en kleine winkel, maar niet van de goedkope prijs zal ik maar zeggen. We kopen genoeg voor ontbijt, lunchpakketten, avondeten, water en kleine snacks. Toch wel wat zoeken naar al deze spullen. Rond 9u staan we terug op de parking met een volle winkelkar. Onze bestemming voor vandaag ligt in het skidorp, Sunshine Village. We eten koude pizza als ontbijt en half uurtje later arriveren we bij Sunshine. De zon laat zich niet tevoorschijn komen. H