Roadtrip West - Canada 2019 Nabeschouwing

Toen we een nieuwe reis boekten voor 2019, wisten we niet onmiddellijk wat de bestemming zou worden. We hadden zowat alles gedaan in Noord Amerika wat op ons verlanglijstje stond. Florida, het Zuidwesten, Noordwesten, Alaska, West Canada, Pacific coast, NYC en Washington en de Mid West rond Denver. We hebben zeker nog niet alle staten in de USA of provincies van Canada gedaan, maar de grote natuurparken hebben al de revue gepasseerd. Lang twijfelden we om nieuwe continenten op te zoeken en een vakantie te plannen in Nieuw Zeeland of Patagonië. Maar tegelijk was er een drang om terug te gaan naar die prachtige mountains van West Canada. Waar we in 2016 onze mooiste hikes deden.

Op 6 september landen we aldus in Calgary. Voor de eerste keer hadden we een “one way” geboekt. (waarbij we San Francisco – LA even buiten beschouwing laten, omdat dit toch wel meer als een rondje geldt). De bedoeling was om onze tijd te nemen en op drie weken te rijden naar Vancouver, waarbij we een volledige week op Vancouver Island zouden doorbrengen. De tijd die we anders in de auto zouden doorbrengen, gingen we nu aan hiking kunnen spenderen.

We zetten dit al snel om in de praktijk. Onze eerste grote hike werd Crypt Lake in Waterton NP. Dit was ook de (enige) reden waarom we Waterton nogmaals wilden doen. In 2016 konden we de hike namelijk niet doen doordat er een moeder Grizzly in het gebied liep. Deze keer was de trail wel open. Alleen waren de weergoden ons niet bijster goed gezind en waren we al snel doorweekt. Misschien lag het voornamelijk aan het weer of wellicht waren onze verwachtingen te hooggespannen. Maar de hike kon ons niet zo bekoren. 

Wat ons wel kon bekoren, was het lekker eten bij Trappers Mountain Grill in het stadje Waterton.

Vanuit Waterton ging het naar Canmore door Kananaskis Country. Ook hier waren we in 2016 al geweest, maar toen viel dit deel in het water en konden we geen hike meepikken. Ook dit jaar, zouden we vooral grijze wolken zien onderweg. Twee eagles fleurden de rit op en bleken een voorbode te zijn op een reis vol wildlife.

Banff, Canada’s oudste nationale park, begroette ons nat, maar hartelijk. We hadden 4 nachten in Field gepland om voldoende tijd te hebben om van het wandelparadijs van Yoho en de Lake Louise regio te genieten. De guesthouse was een voltreffer en was een voorbode voor prachtige accommodaties die nog zouden volgen. De komende dagen waren puur wandelgenot. We hadden het geluk om twee dagen Lake O' Hara te kunnen boeken. Hier keken we zo naar uit. In 2016 hadden we hier sneeuw. Ook nu was het weer eerder grijs, maar kregen we toch af en toe een mooi zonnetje te zien. Zowel het Opabin plateau als Lake McArthur overtroffen de verwachtingen. Ooit willen we toch kunnen overnachten in de lodge zodat we van ’s morgens vroeg tot ’s avonds kunnen genieten van deze prachtige wereld. Ook de Emerald basin hike en Emerald Lake in Yoho waren de moeite. Deze dagen bevestigden nogmaals dat Yoho het wandelparadijs van de Rockies is.

Op Tom zijn verjaardag konden we de Eifel Lake hike niet doen, maar vonden we een waardige vervanging met de Paradise Valley Hike naar de Giant Steps. Deze hike moet nog mooier zijn in de lente als de wildflowers in bloei staan, maar genieten deden we nu ook met volle teugen. 

De rit over de Icefields Parkway naar Jasper was qua weer volledig het tegenovergestelde als in 2016. Waar we toen stralend weer hadden, was het nu een ganse dag bewolkt en regen. Wel zagen we onze eerste zwarte beer. En dit van heel dichtbij.

Jasper bleek deze keer een ware voltreffer. De logies bij Becker’s chalets waren super. De twee hikes, Sulfur Skyline en Bald Hills, overtroffen onze verwachtingen. De views waren gewoonweg prachtig. Samen met onze kajaktocht op Pyramid Lake en een lekkere burger was ons verblijf in Jasper memorabel. 

Hierna bracht onze langste rijdag ons bij Kamloops en daarna Pemberton waar we in een prachtige B&B verbleven. Hier aten we ook de beste burger van de ganse reis en misschien zelfs van al onze reizen doorheen Noord Amerika. En zagen we een hele resem zwarte beren. Van hieruit deden we ook de langste hike van de vakantie. De panorama ridge trail liet ons 31 km wandelen waarbij we een hoogteverschil overbrugden van 1500m. De beloning hiervoor waren fantastische views en een voldaan gevoel toen we in het donker de parking terug bereikten.

Onze laatste week brachten we door op Vancouver Island. In 2016 hadden we enkel Victoria bezocht en een Orca tour gedaan. Nu was het plan om meer van het eiland te bezichtigen en een Grizzly tour te doen. Op het eiland hadden we logies geboekt waar we veel van verwachten. Onze cabin bij Ucluelet was een voltreffer en de loft bij Campbell River was dit ook. We hadden het geluk dat we enkele dagen mooi weer hadden en konden genieten van de beaches en de wild pacific trail. Hoewel onze verwachtingen van deze laatste niet volledig ingevuld werden. 

De Grizzly tour was zeker een mooie ervaring, maar ook hier kon het niet volledig voldoen aan de (wellicht hoge) verwachtingen.

Het einde van de reis was er een met gemengde gevoelens. Aan de ene kant was dit wellicht een van onze mooiste reizen. Prachtige hikes, gigantisch veel wildlife en hele mooie logies. Aan de andere kant was er het overlijden van Tom zijn papa, die ons triest stelde en waarbij we snel weer thuis wouden zijn. 

Een goeie week later, na een mooi maar moeilijk afscheid, is de pijn voor het verlies nog niet minder. Maar is het perspectief er wel. Papa genoot steeds van onze blogs. En ook al was dit deze keer al niet meer mogelijk, toch hadden we het gevoel dat hij bij ons was en mee zorgde voor een van onze mooiste reizen.